Atıştırmamak çok zor bir şey. Bunu başarmak bile kayda değer bir ilerleme diye düşünüyorum. Yani geçerken masanın üzerindeki çileklerden bir tane almamak. Yol üstünde meyve sıkanlardan bir tadına bakayım diye bir bardak içmemek ve başka minik ve masum görünen ama toplamda tehlike yaratan şeyler. Hele küçük bir oğlunuz varsa ve dolaşırken gördüğü her yiyecekten isteyip bir bölümünü yedikten sonra "sen ye" diye size uzatıyorsa, yemediklerini yememek hatta saklanamayacak olanları çöpe atmak çok zor. Seninkinin de bir mide, çöplük değil bir organ olduğunu sürekli hatırlamak çok zor.
"Zoru başarırım, imkansız vaktimi alır" ;P
11:30 sabah kahvaltısı
16:00 öğle yemeği dışarıda kıymalı pide ve bol yeşillik ve light cola - ah cola, canım cola-
20:00 süt ve 40gr karışık kuru meyve
22:30 akşam yemeği (yürek ızgara ve yoğurt ve ekmek)
Su yok denecek kadar az.
Yürüyüş mü, canım çıktı maraton koşsam bu kadar yorulmuş olurdum herhalde.
Çiğ köfte istiyor canım bu sıralar. "O" ya sormak lazım etsiz çiğ köfte yenilemez mi?
Ya kokoreç hakkında ne demişti?
Bir de sanki ton balığı yeme demişti ama hatırlayamadım. Ama buradayken 2 kere yedim evde yemek olmadığından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder