Bugün içimdeki şeytan isyan etti. Zar zor tuttum kendisini. Öyle sabah uyanıp alınmış bir karar değildi ama içimde bir şey beni gün boyu dürtükleyip durdu.
Kahvaltı ile başladı.
12:00 kahvaltı. Patatesli omletin dayanılmaz hafifliğine mi desem, ağırlığına mı desem kendimi bıraktım.
Herhalde diyetin başlangıcından beri ilk defa aman sen de diyip, öğünden sonra çay içtim. Dedim ya beni dürtükledi sürekli içimdeki canavar.
Sonrası sokaklar ve ancak
20:00 bir porsiyon mardin kebabı, yanında salatası ve ekmeği ile. Bir de güzel light cola.
Acaba turşu bana yasak mı? Bak bak, yasak olduğunu adı gibi biliyor da bilmemezliğe veriyor içimdeki hain.
Su neredeyse gün boyu hiç yok.
Yürüyüş hatırı sayılır miktarda yol yürümek sayılırsa var.
Bütün tatlıcı ve pastacıların vitrinleri beni baştan çıkarmaya çalıştı gün boyu. Fıstıklı kadayıf nasıl da göz kırptı öyle camların arkasından.
Ya güzelliğinden kuşku duymayacağım Petek pastanesinin künefesi. Nasıl oldu da çölde bir vaha gibi karşıma çıkıverdi. Ama ben uymadım şeytana. Yemeğimi yedim ve mekanı derhal terk ettim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder